Regendruppels | Weekdagboek

Week 46 (Maandag 16 november - Zondag 23 november)

Maandag
Na alle chaos van afgelopen vrijdag voelt het alsof de hele wereld op zijn kop staat. Om twaalf uur heb ook ik mijn mondje stijf dichtgehouden. Welliswaar verplicht (ja, de minuut stilte was bij ons op school verplicht, ik ben het er niet mee eens dat zoiets verplicht moet zijn), maar het voelde goed om even aan alle heftige gebeurtenis te mogen denken. Te rouwen en mezelf triest te voelen. Want dat is het ook eigenlijk: diep, diep triest.

Dinsdag
Regen is kut. Helemaal als je geen waterdichte jas draagt en er een ongewoon lang stuk doorheen moet fietsen. Oh, en dat je daarna ook nog eens verwacht wordt fris op je werk aan te komen, kan er natuurlijk ook nog wel bij.. Wat een frustraties.

Woensdag
Ik heb de neiging een heel lang stuk te schrijven over wat me vandaag allemaal overkomen is. Maar aan de andere kant wil ik jullie daar eigenlijk niet mee belasten. Laten we het er vandaag op houden dat wanneer alles op mijn schouders komt te rusten, ik daar behoorlijk aan onderdoor kan gaan. Ja, dat is het denk ik. En met alles bedoel ik letterlijk alles. Daarnaast ben ik daardoor waarschijnlijk niet het beste gezelschap geweest.

Vrijdag
Het is bijna typerend voor mij geworden dat ik me sinds ik dagboek elke week zo slecht en beroerd voel. Als ik mijn dagboekstukjes teruglees, lees ik niet zoveel positiviteit. Toch is die positiviteit niet altijd afwezig geweest. Nee, integendeel, ik denk dat ik het gewoon fijner vind vervelende dingen op te schrijven.

Liefs,
Zomerkind