En dan is er Brussel | Gedachten

Ik hoop oprecht dat dit de laatste keer is dat ik over verschrikkelijke gebeurtenissen schrijf. In november schreef ik al over Parijs en nu is er Brussel. Ik zit in mijn examenjaar en mijn toetsweek begon gisteren - net nadat ik het nieuws over Brussel gehoord had. Ik was ongerust, in paniek en ik moest me concentreren op Engelse teksten. Het was vooral een worsteling met mezelf.

Want over het feit dat ik totaal geen macht uit kan oefenen op deze wereld en dat ik praktisch nergens iets over te zeggen heb, raakt me nu weer. Het is alsof ik aan de zijlijn staan. Ik volg het laatste nieuws, maar kan er niks aan veranderen, er niks aan doen. Het is een gevoel van machteloosheid.

Libelles in de winter | Over schrijven

Gaan jullie me geloven als ik beweer dat ik deze foto in de winter heb gemaakt? Zo op het eerste gezicht zou ik mezelf dan compleet uitlachen. Maar als je weet dat de groene plantjes op de achtergrond in werkelijkheid van een perfect onderhouden parkje zijn en de grijzige paal waar dit insectjes opzit een paal is waar een bordje met 'verboden voor honden' aan vast zit gemaakt lijkt het al veel logischer. Toch blijft het gek dat er in de winter libelles rondvliegen. Maar misschien was ik niet in Nederland toen ik deze foto schoot, maar was ik in een warm, tropisch land. Misschien is deze foto dan toch ietsjes ouder dan ik julie voorhoud.. It's all about what you want to believe.

Mijn punt is de foto. Wat plaatjes in combinatie met tekst met je doen. Misschien geloof je dat ik die foto echt in een warm land in de winter heb gemaakt. Misschien geloof je dat ik loog over de foto. Maar waarschijnlijk heb ik je aan het denken gezet. Je nog een tweede keer naar die foto laten kijken. Want als je het goed doet, is dat de kracht van tekst.