Week 50 (Maandag 7 december - Zondag 13 december)
Wéér gehuild en wéér gespijbeld. Het is bijna een gewoonte aan het worden. Het spijbelen van bepaalde lesuren is zo ontzettend makkelijk geworden. Net als huilen, ik lijk wel een emotioneel wrak de laatste tijd. Ik probeerde het nog in te houden, maar des te harder ik dat probeer, des te vaker het mislukt.
Dinsdag
Dat er vandaag een lichtpuntje was, is haast als een wonder te noemen. Als ik mijn weekdagboeken van de afgelopen tijd teruglees, lees ik alleen maar depressiviteit en negativiteit. Alsof er niks meer leuk is in mijn leven en ik een ongelooflijk grote pessimist ben. Maar nee, vandaag bewees dat er ook leuke dingen in het leven zijn.
Donderdag
Dat er vandaag iets gebeurde waar ik jarenlang tevergeefs op gehoopt heb, is bijna niet te bevatten. Ik ben opgelucht, maar boos te gelijk. Het kan immers wel, maar waarom kon het niet eerder?
Zaterdag
Het gevoel dat ik tussen de fronten in sta, is belastend te noemen. Ik word door mezelf geacht normaal te zijn, maar het is zo lastig als je weet dat je in een soort omgekeerde-wereld situatie zit en in principe één van de fronten zou moeten zijn. Soms denk ik gewoon iets te veel aan anderen, dan aan mezelf. Het ergste is nog wel dat ik het toelaat en me daarom als een faalhaas voel.
Zondag
Op dit moment voelt mijn leven als een opeenstapeling van nare omstandigheden en vreemde gebeurtenissen. Als een doolhof zonder uitgangen. Ja, dat is het denk ik. Het is moeilijk de toekomst te zien als het doolhof dicht zit.
Liefs,
Zomerkind
Gelukkig dat je de lichtpuntjes wel blijft zien, Liefs,
BeantwoordenVerwijderenGelukkig is er af en toe eens een lichtpuntje, want als ik het zo lees lijkt het of je het erg moeilijk hebt de laatste tijd! ♥
BeantwoordenVerwijderen