Op 8 november zat ik onwennig as fuck op mijn bed, met prachtig uitzicht op de lens van mijn camera. Ik weet dat ik sterk kan zijn op papier en het was een uitdaging om ook mondeling mijn schriftelijke sterkte over te brengen. Op 8 december zat ik weer klaar om te vertellen. Dit keer minder nerveus, misschien arroganter, maar vooral wat spraakzamer.
Maar waarom ben ik dit hele proces begonnen, en nog belangrijker: waarom ik vind dat jij het ook zou moeten doen
Ik vind het fascinerend om dingen vast te leggen. Al schrijvend heb ik dit altijd al gedaan, maar daar begon ik wat uitdaging in te missen. Ik als -je kan wel zeggen- digibeet en persoon die eigenlijk niks van technologie wil hebben, besloot de technologie deze keer als een uitdaging te zien. Ik besloot voor de verandering eens mee te gaan met de tijd.
Op YouTube zie je immers mensen (dagelijks) vloggen. Ik vind het behoorlijk interessant om dat soort vlogs te kijken en deze te vergelijken met de vlogs van dezelfde persoon die een paar jaar geleden zijn geupload. Zo maak ik via mijn beeldscherm een soort opgroeien mee. Als ik het al zo leuk vind om andere mensen te zien opgroeien, hoe leuk zou het dan niet zijn om mezelf te zien opgroeien? Dagelijks vloggen gaat me dan iets te ver, maar voor die ene keer in de maand kan ik echt wel tijd vrij maken. Ik ben ervan overtuigd dat ik mezelf later dankbaar ga zijn.
Maar waar praat je dan over?
Ik had geen idee, ben maar impulsief gaan zitten staren naar mijn lens en uiteindelijk werden de woorden me in de mond gelegd. De eerste keer was het wat lastiger, de tweede keer stroomden de woorden eruit als een waterval. Het enige wat ik mezelf op dat moment afvraag is wat ik mezelf over een paar jaar zou willen vertellen over mijn leven van nu. Daarnaast vraag ik me af wat ik zou willen weten van de ik van het verleden. Wat zou ik nog van mezelf willen weten als klein meisje? Op zo'n moment beschouw ik mezelf dan als dat kleine meisje. En dat werkt. Op deze manier komen de woorden vanzelf.
Dus nu moet ik ook maar een videodagboek gaan beginnen?
Ja. JA. JA! Doe het. Maar alleen als je het leuk vindt je leven vast te leggen, jezelf een stukje beter te leren kennen en de mogelijkheid te hebben later naar jezelf te kijken (is niet egoïstisch, is naar mijn mening gewoon leuk) moet je het doen. Anders moet je dit alles maar gewoon weer vergeten en verder gaan met je leven.
Liefs,
Zomerkind
Ikzelf ben iemand vrij verlegen, en zal dan ook niet zo snel mezelf filmen. Maar wel super dat jij dit doet, lijkt me leuk dat je dit dan over enkele jaren terug kan bekijken! (:
BeantwoordenVerwijderenIk ben ook behoorlijk verlegen, maar echt waar: het is net alsof ik mijn gedachten uitspreek en dat gaat zo natuurlijk.
VerwijderenEcht een super leuk idee! Dat vind ik ook het mooie aan bloggen eigenlijk; dat je precies kan zien wat er dat jaar, of als je al langer bezig bent, 3 jaar geleden ook alweer was gebeurd. Wat je gedachtes waren en waar je mee bezig was. Dit is ook zo iets! Super gaaf dus, als je het over een paar jaartjes terug kan bekijken :)
BeantwoordenVerwijderen